Aangekomen bij de caravan bleek onze Annie een dame met een respectabele leeftijd te zijn. Maar niet getreurd, alles was heel en werkte en wij zouden immers toch niet veel in de caravan zijn. Nadat we de slaapplaatsen hadden verdeeld , konden we ons omkleden om een rustig tochtje te gaan maken om was los te fiets en al vast een beetje te wennen aan het klimwerk wat ons te wachten zou staan. In schitterende weersomstandigheden maakten we een tocht van ongeveer anderhalf uur met daarin de beklimming van de Cauberg in Valkenburg. Na nog even gekeken te hebben bij de beruchte Keuteberg gingen we terug naar de camping waar we nog even naar de finale van de laatste zware etappe van de Vuelta konden kijken in het restaurant.
Onder het genot van een drankje zagen we dat het helaas niet goed ging met Robert Gesink en dat hij zijn plaats op het podium kwijt zou gaan raken. Vervolgens was het douchen en omkleden voor het avondeten. We besloten om op de camping te eten. Blijkbaar komen er wel vaker wielrenners op deze camping want de pasta maaltijden bestaan uit enorme porties. Aan de bar nog een afzakkertje en dan op tijd naar bed want morgen staat ons een zware dag te wachten.
Zaterdag
Als om 07.00 uur de wekker gaat horen we regendruppels op het dak van “Annie” tikken. Tegen alle voorspellingen in regent het en daar worden we niet vrolijk van. Als we de buienrader checken blijkt het gelukkig een zeer lokaal buitje te zijn. Een half uur later is het droog en kunnen we al weer buiten ontbijten.
Om 08.00 uur vertrekken we met ons busje naar de startlocatie in Sint Geertruid. Na het afhalen van de startbewijzen konden we om ongeveer 09.00 uur vertrekken voor de 130 km tocht die vandaag gepland stond.
Normaal is de afstand 120 km maar door een omleiding in de route vandaag dus 130. We hadden afgesproken dat we eerst een aantal kilometers gezamenlijk zouden rijden en dat daarna ieder in zijn eigen tempo verder zou gaan. De voorgaande editie bleek dat tijdens het klimmen er grote verschillen in tempo van de renners zat. Om te voorkomen dat we steeds op elkaar zouden moeten wachten reed ieder zijn eigen tempo en zouden we elkaar bij de finish weer treffen. Vandaag zouden Dirk en Peter met elkaar rijden, en Jarno en Roy terwijl Andre op eigen houtje de tocht zou rijden. De route ging bijna geheel door België waar we getrakteerd werden op een groot aantal beklimmingen waarvan er twee mogelijk nog steiler zijn dan de Keuteberg.
Het koste de meeste deelnemer dan ook veel moeite om hier boven te komen, veel moesten er ook te voet naar boven. Op een van deze steile klimmen kreeg Dirk een krampaanval en hij kon slechts met veel moeite de tocht afmaken. Door deze krampen kon hij zondag helaas niet van start gaan en moest hij noodgedwongen de hele dag op “Annie” passen. Toen we elkaar weer troffen na de finish in de feesttent konden we terugkijken op een mooie maar loodzware route. Helaas zijn de wegen in België vaak erg slecht met veel kuilen en gaten in het asfalt. Dit maakt het extra zwaar en je moet voortdurend goed opletten om dat je niet in zo’n gat terecht komt met je voorwiel. Op de camping konden we genieten van een welverdiende rust. Na nog even heerlijk in het najaarszonnetje bij de caravan gezeten te hebben, besloten we voor het gemak maar weer op de camping te gaan eten. Na de maaltijd en enkele speciaal biertjes, was het tijd om de bedden op te zoeken. Ook morgen stond er weer een zware dag op het programma en we moesten nog een uur eerder op omdat we vroeg wilden starten.Zondag
Als om 06.00 uur opstaan is de rest van de camping nog in diepe rust. Bij het opstaan kan iedereen goed merken dat we gisteren een zware dag hebben gehad. De spieren zijn stram en op diverse plaatsen in het lichaam worden er pijntjes gevoeld. Maar om zeven uur zitten we met zijn vieren (Dirk past vandaag op Annie) vol goede moed in het busje om naar de startlocatie te rijden. Na een acute sanitaire stop voor alle WTC’ers gaan we om 07.45 uur op pad voor de tocht van 120 km door Zuid-Limburg die vandaag op het programma staat. Doordat we zo vroeg starten was het nog heerlijk rustig op de route. Hier en daar hing er nog wat ochtend mist en konden we genieten van het mooie landschap om ons heen.
De route liep gelijk naar Valkenburg waar we door de mergelgrotten heen geleid werden. Een heel bijzonder ervaring, maar daarna moesten we gelijk weer vol aan de bak want de Cauberg moest beklommen worden. Om vervolgens na een lus van ongeveer 10 km bij de beruchte Keuteberg (max 22%!) uit te komen. Veel deelnemers moesten hier al te voet naar boven. Op de top was de eerste controle- en verzorgingspost.
De verzorging was weer uitstekend: fruit, koeken, sportdrank, alles wat een wielrenner nodig heeft was in ruime mate verkrijgbaar. De rest van de dag leidde ons over divers mooie klimmetjes waaronder het drielandenpunt in Vaals (327 m, hoogste punt van Nederland) en de zeer steile Gulpenerberg.
Om 14.00 uur was het eerste groepje met Roy, Jarno en Peter bij de finish.Toen André ruim een uur later binnen was, konden we na een drankje in de feesttent terug naar de Camping.
Na het douchen en nog een laatste maaltijd in het restaurant van de camping lieten we het heuvellandschap achter ons en konden we koers zetten richting het vlakke Noorden. Na Jarno in Tuk met een K afgezet te hebben, waren we om ongeveer 22.00 uur weer in Blokzijl. Hiermee kwam er een eind aan een super geslaagd weekend Zuid-Limburg waar we zo nu en dan flink hebben afgezien maar waar we ook veel plezier met elkaar gehad hebben.
De WTC Blokzijl verscheen met een sterk uitgedund team aan de start. Vanwege diverse redenen (een man in Zweden, vaderdag, etc) vertrokken er slechts twee renners bij de goed georganiseerde inschrijfplaats om 08.45 uur voor de tocht van 110 km. Dat dit kleine aantal renners niet automatisch hoeft te leiden tot een slecht resultaat zou later op de dag blijken.
Het was op het nippertje toch nog gelukt om de nieuw tenues op tijd in Blokzijl te krijgen. Zo konden we als een echt team in onze schitterende rood-wit-blauwe outfits aan de tocht deelnemen.
.gif)
